Hanımeli

Anneannemin (hayattaki en harika anne) bahçesindeki hanımellerini gördüm rüyamda. Sarılı beyazlı açmışlar.
Onlara ulaşmaya çalıştıkça solduklarını gördüm. Oysa ki tek isteğim  flamenti çekerek içindeki gıdım balı tadabilmekti.
(Bknz: Hanımelinin balını yemek)

Hangi çiçeğe yaklaştıysam soldu ve düştü. Karşıdan diri gözüküyordu hanımelleri.

Anneanemin terasından içeri girdiğimde, ev benim evime dönüşmüş; kuzenlerim ise İstanbul'daki arkadaşlarıma dönüşmüştü. Kapalı bir odada sadece orada olduğunu bildiğim Selen ve beni karşılayan Seda.

Selen'in içeride ne yaptığını sorduğumda, yaşam koçu ile seansta olduğunu öğrenmiş ve şaşırmıştım. Bence hayatta en son yaşam koçuna gidecek insandı. Bitmeyen bir enerjisi ve hayata oldukça pozitif bakan bir tutumu vardı. Yaşam koçu olgusu oldukça ilginç bence, motive edici karakterlerin başarılı olabileceği bir meslek türü. Yaşam koçunun aynı zamanda fal baktığını öğrenince -bilinçaltımın azizliğine bakın- konu daha da ilgimi çekmişti. Solan hanımellerini ve elimi attığım canlıların çürümesini unutarak ne zaman bana vakit ayırabileceğini düşünmeye başlamıştım içerideki hafif kilolu 45'lerindeki yaşam koçunun.

Garip bir hisle uyandım.