Kreuzberg'de bir Taksici

Güneş altında cayır cayır yanıp, acılarla uykuya dalmak mı sebep oldu bu rüyaya; yoksa son dönemde konuşulan evlilik muhabbetleri ve her haftasonumu alan düğün tarihleri mi bilmem.

Belki de okuduğum süper saçma ve çerez yaz kitabıdır (Kocan Kadar Konuş) rüyanın sebeb-i ziyareti.

Sis ile yoldayız, bir ziyarete gitmemiz gerekiyor. Ama yurtdışında bir ev ve mutlaka Türk lokumu bekliyorlar bizden. Diyorum ki bunu anca Türk mahallesinden buluruz. (İki cümle içinde birden “Türk” kelimesi geçince biraz milliyetçi hissettim, al sana üç)

Kreuzberg Merkez’deki bir lokumcuda buluyoruz kendimizi ve burda güllü, çifte kavrulmuş, fıstıklı lokumların tadına bakıyoruz. Hepsi birbirinden tatsız. Ama el mahkum söz verilmiş, paketletiyoruz güllü lokumlardan.

Lokumcu amca (tabi ki Türk) bana bizi Berlin merkezden Kruezberg’e getiren taksicinin küçük oğluna göz kulak olmam gerektiğini söylüyor. Önce anlam veremiyorum. Yanımda sürekli yüzü sevidiğim yakınlarımın yüzünü alan kişi –yine yüzü Sis- diyor ki ”Bu kısmeti değerlendirmelisin. Yaşın geldi.”

Şok oluyorum, daha cevap veremeden taksinin içindeyim, yanımda da mini bir çocuk. Minik çocuk beni huzursuz eder, 6. His’i getirir aklıma. Bir kere sorumluluk verilmiş, çocukla önce iletişim kurmaya çalışıyorum.

Barcelona’da gibiyiz, Aquapark’ın yanında. Kimseyle iltişim kuramadan insanların kaçışmalarını görüyorum.

“Denizden gelen cinsi de çıktı!”

“Hava saldırılarına dikkat edin!”

Karadan gelenler zaten tüm ihtişamı ile alien ile e.t. karışımı yaratıklar.

Evet, dünya uzaylıların saldırısına uğramış. Ve bu sayko uzaylıların 3 türü var. Böcek gibi, kırkayak gibi, dev.

Dahiyane fikrim ile yanımdaki 6 yaşlarındaki çocuğu bir tuvalete sokarken diyorum ki “kapıyı içerden kilitle, klozetin üstünde ayakta dur.”

Uzaylıların kapı altından bakmayı akıl edemeyeceklerine çok eminim.

Ben de yandaki duşakabine giriyorum. Kapı açılıyor dışardan.

Halam, gittiler diyor çıkabilirsiniz.

Çıkıyorum, çocuk ortalıkta değil.

Pike önemli.